ON PODEMOS bañarnos dúas veces no mesmo río. Compra- mos cada día o pan no mesmo sitio, pero nunca do mesmo xeito. O inmutable é que Dona Rosario e máis eu compartimos o pan. Ela compra un cacho de molete e eu aprópiome do resto. Eu nunca vin a Dona Rosario nin sei nada sobre ela. Imaxínoa como unha señora de pelo pálido e cardado. Simple

VÍN NUN PISO franco. A década dos 90 empezaba a cansar de si mesma. Eta tiña sección fixa nos periódicos: cada día representaba o seu auto de ira e mutilación.Eramos tres naquela vivenda elevada sete andares, na parte na que Lugo unicamente sabe descender. Cid e Andrés militaran en senllas organizacións extremas. Nunca con outras intenció

Cando era un mozote estaba certo de que ser escritor era o top das ilusións. Por iso, consagrei ducias de horas a ler a Kafka. Transcorridos uns anos, decateime de que imprescindibles eran os carpinteiros, os señores que nos fornecían de cousas que usamos todos os días: camas, mesas, armarios. Mirar a Javier Losada e Beatriz Mato montando moble

EU SEI QUE O SECRETARIO xeral de Ciudadanos, José Manuel Villegas, é intelixente. Seino porque usa lentes. O seu razoamento é hegeliano: pide que coñecer a lingua dun virreinato de España non sexa requisito para ser funcionario. Quere rebaixar o galego, o vascuence e o catalán a mérito, a palmada nas costas, a guinda no pastel, a apreciació

A banqueta na que estou sentado é mullida. Enfronte teño un piano e detrás unha parede branca. Un señor de mediana idade, alto e esvelto, entra na habitación. Non podo recoñecelo, peitea o pelo moreno con raia e viste un chaleco cor verde garda civil. Diríxese cara a min, intranquilízame o enfadado que está. Situase entre o piano e máis e

O Museo Nacional de Tokio acolle a mostra Androide, que é humano?, unha mostra do estado de primitivismo no que estamos en relacióin aos robots antropoformes. A compañía europea presentou o robot Aldebaran, deseñado para vivir con persoas. Unha das funcións que se lle concedeu polo de agora é vender cápsulas de café nun centro comercial. O

#bONdíaGz Nunca decido se Lugo ten unha cuberta de cinzas recicladas que abrangue a cidade ou é a néboa evaporando o Miño. Cando menos hoxe dei un rodeo ao centro en bicicleta e puiden alegrarme de ver a Antonio cortando o pelo e de berrarlle unha parvada dende a rúa, e de ver unha muller limpando os cristais da casa para cando solee, e, nunha

CRTVG: [Un dos proxectos novos da Galega no eido cultural entrará con Oficio de palabras un espazo semanal de 30 minutos, dirixido e presentado polo escritor Xosé Carlos Caneiro , que non renunciará ao ton intimista e próximo da entrevista cultural e ao clímax especial que se establece cando se fala cara a cara, co espazo xusto dunha mesa de p

A xerencia do Cabaret Voltaire quere expresarlles a súa petición de desculpas pola ausencia de espectáculo nestes días pasados. O noso xefe de Sala, responsable da programación, está de vacacións ata o vindeiro 20 de xullo e non dispón de conexión continuada a internet. As funcións serán, logo, esporádicas ata o día da súa volta depen

Ocupamos as terrazas como o noso Maio do 68, como a nosa opción de desobedencia consentida, de liberdade capturada á ciencia. Hai toneladas de calor. O lóxico sería confinarnos