Crtvg: [un dos proxectos novos da galega no eido cultural entrará con oficio de palabras un espazo semanal de 30 minutos, dirixido e presentado polo escritor xosé carlos caneiro , que non renunciará ao ton intimista e próximo da entrevista cultural e ao clímax especial que se establece cando se fala cara a cara, co espazo xusto dunha mesa de p

A miña nai mete un saco inmenso no salón da miña casa estando eu sentado nun sofá. ela abre a grande boca de tea e ceiba 150 cans, algúns de razas perigosas. eu sinto pánico e, dun chouto, póñome de pé no sofá.

Cando era un mozote estaba certo de que ser escritor era o top das ilusións. por iso, consagrei ducias de horas a ler a kafka. transcorridos uns anos, decateime de que imprescindibles eran os carpinteiros, os señores que nos fornecían de cousas que usamos todos os días: camas, mesas, armarios. mirar a javier losada e beatriz mato montando moble

O acento co que falan os vellos hoteis fascíname. gústanme eses hoteis que ocupan mazás completas porque os reformistas de primeiros do século xx os deixaron como tarefa pendente mentres derrubaban rúas completas ata acabar por esquecelos. eses hoteis falan tantos idiomas como bandeiras exhiben na fachada. indubidablemente, tanto pendón procu

Saberán desulpar, estimados señores clientes, que teña a barra algo desatendida. tintimán require a miña atención porque teño a honra de que o salón do libro lix lle concedese ao meu personaxe un sitio de seu en nadal xogo, o espazo tintimán. entre o 23 e o 3 de xaneiro haberá unha serie de actividades arredor do protagonista de 'corazón

O meu dvd co 'hamlet' que dirixiu zefirelli debe de ser o máis paseado da historia. adoito collelo para o lecer e sempre regresa intacto. dende que padezo a condición de pai, películas coma 'kung-fu panda' gozan dunha inexplicada preferencia. supoño que o filósofo esloveno slavoj zizek sufre a mesma xerarquía familiar porque cita ese filme en

Cando era un mozote estaba certo de que ser escritor era o top das ilusións. por iso, consagrei ducias de horas a ler a kafka. transcorridos uns anos, decateime de que imprescindibles eran os carpinteiros, os señores que nos fornecían de cousas que usamos todos os días: camas, mesas, armarios. mirar a javier losada e beatriz mato montando moble

A xerencia do cabaret voltaire quere expresarlles a súa petición de desculpas pola ausencia de espectáculo nestes días pasados. o noso xefe de sala, responsable da programación, está de vacacións ata o vindeiro 20 de xullo e non dispón de conexión continuada a internet. as funcións serán, logo, esporádicas ata o día da súa volta depen

O museo nacional de tokio acolle a mostra androide, que é humano?, unha mostra do estado de primitivismo no que estamos en relacióin aos robots antropoformes. a compañía europea presentou o robot aldebaran, deseñado para vivir con persoas. unha das funcións que se lle concedeu polo de agora é vender cápsulas de café nun centro comercial. o

A banqueta na que estou sentado é mullida. enfronte teño un piano e detrás unha parede branca. un señor de mediana idade, alto e esvelto, entra na habitación. non podo recoñecelo, peitea o pelo moreno con raia e viste un chaleco cor verde garda civil. diríxese cara a min, intranquilízame o enfadado que está. situase entre o piano e máis e